۲ تحول فنی بزرگ در برنامه هسته‌ای ایران

آژانس اذعان کرد:

۲ تحول فنی بزرگ در برنامه هسته‌ای ایران

در گزارش اخیر آژانس اتمی اذعان شده است

  ۲ تحول فنی بزرگ در برنامه هسته‌ای ایران

به گزارش سرویس سیاسی برنا، به نقل از سایت "ایران هسته ای"، در گزارش اخیر یوکیا آمانو درباره برنامه هسته ای ایران 2 خبر بسیار مهم درباره برنامه هسته ای ایران وجود دارد که به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته است. این 2 تحول عمده گام هایی بسیار اساسی و رو به جلو در برنامه هسته ای ایران محسوب می شود و نشان دهنده آن است که برنامه ریزی های مربوط به بخش فنی بزنامه هسته ای ایران بدون کمترین تأثیرپذیری از فشارها و جنجال های بین المللی در یک "مسیر از پیش تعیین شده" ادامه دارد و به پیش می رود...

نخستین خبر مهم در پاراگراف های 19 و 21 از گزارش مدیر کل گنجانده شده است. آمانو در پاراگراف 19 می نویسد: "ایران در سپتامبر 2009 به آژانس اطلاع داد که در حال ساخت کارخانه غنی‌سازی سوخت فردو (FFEP) در نزدیکی شهر قم است. ایران در DIQ دهم اکتبر 2009 خود بیان کرد که هدف این تأسیسات تولید UF6 با غنای تا 5 درصد از U-235 است و این تأسیسات طوری ساخته شده است که 16 آبشار، با مجموع تقریبی 3000 سانتریفیوژ را در خود جای دهد. ایران در سپتامبر 2010، DIQ اصلاح‌شده را به آژانس ارایه کرد که در آن اعلام کرد هدف FFEP اکنون شامل تحقیق و توسعه و نیز تولید UF6 با غنای تا 5 درصد U-235 است". در پاراگراف 21 هم آمده است: "آژانس تایید کرده است که ساخت تأسیسات FFEP در حال انجام است. تا 19 فوریه 2011 هیچ سانتریفیوژی به این تاسیسات وارد نشده است. نتایج نمونه‌های محیطی گرفته شده از FFEP تا فوریه 2010 وجود اورانیوم غنی‌شده را نشان نداد. ایران در 21 فوریه 2011 به آژانس اعلام کرد که "تا تابستان امسال" مواد هسته ای را به آبشارها تزریق خواهد کرد".

خبر نهفته در این 2 پاراگراف که برای اولین بار اعلام می شود، این است که اولا ایران بنا دارد یک بخش پایلوت تحقیق و توسعه در فردو ایجاد کند و ثانیا این تأسیسات پایلوت تا تابستان امسال مواد هسته ای دریافت خواهد کرد. هدف از این پایلوت غنی سازی UF6 تا حد 5 درصد است. ایجاد این بخش تحقیق و توسعه در فردو به این معناست که "تا تابستان" ماشین های سانتریفیوژ وارد فردو خواهد شد. نتیجه مهمی که از این موضوع می توان گرفت این است که ایران تا تابستان یک تأسیسات غنی سازی جدید غیر از نطنز خواهد داشت که اولا به طور کامل تحت نظارت آژانس قرار دارد و ثانیا به دلیل موقعیت فیزیکی ویژه خود در مقابل هرگونه حمله نظامی متعارف مصون است.

خبر مهم دوم، در پاراگراف 17 قرار دارد. در این پاراگراف آمده است: "ایران در یک DIQ اصلاح شده برای PFEP که در تاریخ 19 ژانویه سال 2011 به آژانس ارائه شد اعلام کرد که قصد دارد دو آبشار سانتریفیوژ 164 تایی جدید (آبشار 4 و 5) را در منطقه‌ تحقیق و توسعه نصب کند. به این دو آبشار که یکی از آن‌ها شامل سانتریفیوژ‌های IR-4 و دیگری شامل سانتریفیوژهای IR-m2 خواهد بود، UF6 طبیعی تزریق می‌شود".

این پاراگراف حاوی اطلاع بسیار مهمی است. آنچه آژانس در اینجا گفته در واقع این است که ایران برای اولین بار تصمیم دارد ماشین های سانتریفیوژ نسل های 2 و 3 خود را که توان تفکیک آنها چندبن برابر ماشین های نسل اول و طراحی و استحکام آنها به مراتب پیشرفته تر و بی نقص تر است، وارد زنجیره های 164 تایی کند. اهمیت این موضوع از آن روست که این، گام اخر برای وارد کردن ماشین های نسل 2 و 3 به بخش صنعتی نطنز است و می توان احتمال داد به زودی از این ماشین ها در تأسیسات صنعتی غنی سازی در نطنز (تاسیسات زیر زمینی) استفاده خواهد شد. ماشین های نسل 2 و3 تا به حال در زنجیره های چند ده تایی در بخش پایلوت نطنز تست می شد و هرگز تعداد آنها به 164 –که عدد استاندارد آبشارهای نطنز است- نرسیده بود.

ارزیابی دیوید آلبرایت از این تحول فنی مهم در نطنز خواندنی است. وی روز فوریه به جابی واریک از واشینگتن پست گفته است: "نسل جدید سانتریفوژها نه تنها سرعت غنی سازی را بالا می برد، که به ایران اجازه می دهد در تاسیساتی با مقیاس کوچک تر هم غنی سازی را به راه بیاندازد. شاید البته شمار این سانتریفوژهای جدید در ابتدا کم باشد اما توانایی آن به گفته کارشناسان، بسیار بهتر و بیشتر از مدل های قبلی خواهد بود".